Malum bayram. İnananlara kutlu olsun. Bu bayram da başkalarında olduğu üzere lütfedip bildiri yollayanlar oldu. Sağolsunlar. Lakin, bir kaç istisna hariç, “otomatiğe bağlanmış” iletilerle doldu ileti kutum. Sizi bilmem fakat her yıl, her bayram bazılarının (herkesin değil yani) “edebiyat yapma” heveslerinden, yazdıkları samimiyet de içermediği için, oldukça sıkılmış durumdayım. Üstelik bu yeni de değil. Toplumsal medya hesaplarımdan da vakit zaman durumdan rahatsız olduğumu hissettirmeme karşın değişen bir şey olmadı.Şu okuyacağınız yazı da yıllar evvel yazılmıştı. Dün gelen bir ileti üzerine yine paylaşayım istedim. Tembelliğime yormayın, yazı tembeli değilimdir, lakin her şeyin yıllar evvelki üzere oluşunu tabir eden bir yazı bu. Bugün yazdım desem inanırdınız, o kadar birebir ki dün bugünle.
Derdim bu. Değerli değilse de hakikaten huzursuz olduğum küçük bir kaygı yani. Buyrun:
Telefonla yolladığın bildirisini aldım. “Mutluluk bankasının sevgi şubesinde, 2022 nolu hesabınıza 365 gün daha yatırılmıştır. Memnun bir şekildeharcamanız dileğiyle. Keyifli yıllar” demişsin. Eyvallah birader.
Her yılbaşı ya da bayramda şaşırdığım üzere bu sefer de beni, “her kezinde neresinden uyduruyor bu lafları?” sorusuyla uğraştırdın. Senin üzere, yılda bir iki kere bile olsun, dostlarına memnunluk iletileri yollayanları takdir etmediğimi umarım düşünmüyorsundur. Takdir etmek ne söz, çabana hürmet bile duyuyorum. Sen ya da her kimden aldıysan onlar, bu cümleleri kurabilmek için az uğraş göstermemişsinizdir eminim.
Hassasiyetime hürmet duy
Ama ben bu kutlama mevzularında şanslılardan saymam kendimi. Telefonun bildiri kısmına yazılıp, listedeki herkese yollandığı için bana da gelen kurban bayramları iletileri karşısında ne hale geldiğimi bilmeni isterim. Bilhassa yapmadığını biliyorum lakin, “Kurban bayramın kutlu olsun” dediğin ben, vejetaryenim. Kutlu olmasını dilediğin o bayramda da, çok doğal olarak natürel, kurbanlardan yanayım. Bana, benim alışkanlıklarıma, bedel verdiklerime aldırmadığın için herkese yazılmış bir bildirisi, genel kabul göreceğine inandığından, bana da yolluyor, hassasiyetlerime hürmet duymuyorsun.
Eskiden olduğu üzere bana mektup ya da kart atmış olsaydın bunu aklına getirebilirdin büyük bir olasılıkla. Telefon mesajlaşmalarında da, bunu fark etsen bile, uğraşıp başka ileti yazmaya vaktin olmadığını biliyorum. Vaktin olsaydı -telefonda da olsa razıyım – bana da öteki arkadaşlarına da, beni de onları da kendimizi özel hissettirecek samimi cümleler kurabilirdin. Farkında değilsin lakin koca bir hayatı fotokopileştiriyorsun. Hepimiz birebir cümlelerle yönetim edilen bireyler oluyoruz nezdinde. Alınıyorum.
Ama yeniden de vaktin olmamakla birlikte, şu içinde “banka”, “hesap”, “harcama” sözlerinin bulunduğu cümleyi kurabilmeye bir oldukça vakit harcamışsın. Özgün olması için çok da uğraştığın aşikâr. İnsanoğlukızı nitekim çok yaratıcı. Bu yaratıcılığını nerede kullandıkları farklı sorun fakat sahiden hayret verici bir yetenek bu, bazılarında.
Sahte kakao çekirdekleri gibi
Mezoamerikan topluluklarının yaşadıkları yerlerde – Azteklerle birebir topraklarda yani – yapılan hafriyatlarda değişik bulgulara ulaşıldı. Malum o periyotlarda kakao çekirdeği çok çok kıymetli bir besin hususuydu. Lakin yalnızca çikolota üretiminde kullanılan bir husus de değildi. Ticarette, her türlü alışverişte para olarak da kullanılmıştı. Bir bedel satın alma aracıydı yani. Onu veriyorsun, almak istediğin her neyse onu alıyorsun. Bu işte kullanılıyordu. Biliminsanlarını şaşırtan değişik bulgulardan biri şuydu; bölgede binlerce düzmece kakao çekirdeği de bulunmuştu. Kakao çekirdeğinin geçersizi nasıl olur bilemem fakat, -kedi bokundan yapıldığını belirteyim tekrar de – ne emelle kullanıldığını biliyoruz. Bir cins uydurma para imalatı demek ki bu. Periyodun kalpazanı, gerçekleri yerine bu geçersiz kakao çekirdeklerini sürmüş “tedavül”e. Kalpazanın yaratıcılığı vakit, yer tanımıyor. Kalpazan başı insan cinsinin en istikrarlı kesimi zira. Hiç değişmiyor nitekim.
Benzetmeyi umarım güzel görür, üzerine de alınmazsın. Ben, tahminen de çok gerekmezdi lakin, yalnızca yaratıcı zekanın olmadık yerlerde ortaya çıkışına farklı bir vakit diliminden örnek vermek emeliyle hatırlatayım istedim bunu.
Emek-üretim sürecinde yer alacak sabrı olmayan, lakin emeği sıfırlayan kurnazlığa bir oldukça sahip olan antik devir kalpazanının, kedi bokundan geçersiz kakao çekirdeği üretmeye harcadığı vakte, – ki ne zahmetlidir kimbilir- bakar mısın?
Kırılma dedim lakin dayanamayıp yazacağım; hani sen de bu kadar zahmete girip kedi bokundan kakao çekirdeği misali, gerçek olmayan, en azından samimiyetten mahrum iletiler üretip yolluyorsun. “Tedavül”e soktuğun laflar, yapmacık, düzmece laflar yani. Yapma bunu. Bankacılık tabirleriyle dolu bildirisinin düzmece kakao çekirdeğinden bir farkı yok ki. İkisi de düzmece. Bu kadar vakit harcamana ne gerek var ayrıyeten? Süslemeden, vıcıklaştırmadan yaz ne yazacaksan.
Mutlulukla banka yanyana gelmez ayrıyeten. En azından benim de (bir zamanlar) ortalarında bulunduğum şahıslar için. Yani son on yılı saymazsak, yaklaşık otuz yıl boyunca banka hesabı olmayan bana yolluyorsun bunu. Haydi senin üzere düşüneyim ben de, çok da cimrisin üstelik, “banka hesabıma” “sevgi” yatırmakta. 365 günle sınırlamışsın topu topu. Yapabilen tüm ömür uzunluğu “yatırabilir” sevgiyi o hesaba. Senin yazdığın dilekler sakızlardan çıkan dilek kağıtlarında da var. Ayrıyeten neden harcayayım “yatırdığın sevgiyi”? Benim de, her ne kadar hiç uygulamayı beceremesem de “tutumluluk” denen kavram nedir haberim var. Kolay sunulmadığı için, sunulan kadarını muhafaza gayretinde bir “sevgi” tasarrufçusuyum ben. Bu yüzden yani.
Bana bir daha telefonla ileti yollama. Rehberinde her nasılsa yer almış biri olduğumu biliyorum. Yapma. Senin için özelsem, buna uygun davran. İki söz lakin içten olsun yazdığın. Dumanla işaretleşip, yazışalım seninle, razıyım. Gökyüzüne yazıyor olacağız bir manada, herkes görür birbirimiz için ne dilediğimizi. Ne hoş.
Yılbaşında bayramlarda daima memnunluk diliyorum senin için.
Sevgi dileklerini yazacağın bir gökyüzün olsun daima.
