Bundan bir hafta sonra Cumhuriyetimizin yüzüncü yılını kutlayacağız. Mustafa Kemal Atatürk’ün yol göstericiliğinde binbir emekle kurulan, sonrasında yeniden kaç bedelle yaşatılan Cumhuriyetimizin gelecek yüzyıllarda da payidar olması en büyük dileğimiz. Bunun bu türlü olacağından da en ufak bir kuşkumuz yok.
Yüz senede alınan ara az değil, yapılan işi küçümsememek lazım. Öte yandan, eksiğimiz yok mu, ziyadesiyle var. Her şey hakikat mu yapıldı, olağan ki hayır. Daha gidilecek çok yolumuz var mı, hiç elbet var. Ama evvel gerçek yapılan işlerin altını ihtimamla çizeceğiz ki hem hangi noktadan geldiğimizi unutmayacağız hem de toplumumuzun, Türk Devletinin dayandığı fikri temelleri aklımızda tutacağız.
Cumhuriyete her şeyden evvel bu şuurla bakmak koşul. Daha uygununu yapabilmenin asli şartı tarihi muhasebe yaparken mazimizdeki ilerici adımları tasdik etmektir.
Sözgelimi, Cumhuriyet demokrasinin kurumsal koşullarını oluşturdu, bu yapılan doğrudur. Demokrasiyi çağdaş devletler seviyesine yükseltme işini bu temelden hareketle yapacağız. Yahut Cumhuriyet, hukuku Batı sistemine oturttu, bu da ileri bir adımdır. Biz Batının bugünkü hukuk sisteminin de ötesini hedefleyeceğiz.
Ya da Cumhuriyet bayanlara eşit yurttaş olma talihini verdi, bu devrimci bir ataktı. Bizler de bayanın ve tüm cinsel kimliklerin tam olarak özgürleşmesi gayretini vereceğiz. Cumhuriyet asırlarca din eksenli yönetilmiş bir toplumu aklın rehberliğiyle tanıştırdı, biz de laikliğin toplumda kök salması, geniş kitlelerce içselleştirilmesi için çabalayacağız.
“Biz” derken kastım, işte tam da bu yapılanları hakikat kabul edenler, bunların Türk toplumu için ne kadar değer taşıdığını bilenler ve bu yüzden de Cumhuriyetin kurucu takımlarına sevgi, hürmet duyanlar. Bunları temel almayan, buradaki ilerici adımları benimsemeyen ve hatta bu adımları karşıdevrimle püskürtme arayışında olanlar pek alışılmış ki aksi tarafta davranmaya devam edecekler.
Nitekim, AKP iktidarının “Cumhuriyetin 100. Yılı” üzere sembolik bir tarihi anmaktaki isteksizliği bu partinin geçmişini ve düşünsel yapısını bilenler için hiç de şaşırtan değil. AKP Hükümeti açık biçimde Cumhuriyet’in yüzüncü yılını görmezden geliyor, tüm yurtta gurur ve heyecanla hazırlanılması, bunun üzerinden Cumhuriyet kıymetlerinin kitlelere tekrar ve tekrar aşılanması gereken bir dönemeçte gerçekçilikten uzak mazeretlerle kutlamaları iptal ediyor, bu mevzuyu açmak bile istemiyor.
Evet, şaşırmıyoruz lakin üzülüyoruz. Yüzüncü yılımızda Cumhuriyetimiz kurucu kıymetlere bu kadar zıt takımlar tarafından yönetilmemeliydi. Şunu görüyoruz ki 1923’ü eksen kabul etmeyenlerin Türkiye’deki Atatürkçü, seküler beşerler için 2023 ve sonrasına dair vadedecekleri hiçbir şey yok. Onların gelecek tezleri tıpkı kelamım ona “Yeni Türkiye” telaffuzları kadar gülünç ve temelsiz duruyor.
Yöneticilerin kendi ülkelerinin varlık sebebi olan fikirlere ve atılımlara bu kadar uzak durmayı tercih etmesi üzücü olsa da yalnızca üzülüp geçmek elbet ki yanlışsız değil. Bu durum birebir vakitte Cumhuriyet unsurlarına bağlı ve devletimizin kuruluş ideolojisini özümsemiş milyonlarca beşere çok değerli bir sorumluluk da yüklüyor. Bu da Cumhuriyetin yüzüncü yılını evvelki yıllardan de fazla coşkuyla kutlamak, her tarafı bayraklar ve Atatürk posterleriyle donatmak, her yerde ve platformda, yani gerek toplumsal medyada gerek okullarda ve işyerlerinde gerekse de sokaklarda var olarak “Yaşasın Cumhuriyet ve Onun Değerleri!” diye bağırmaktır.
Unutmayalım ki az değiliz, yalnız değiliz. Hele haksız hiç değiliz. Özgürlüğümüzü gaye alanlara ve kıymetlerimizi terk etmemizi isteyenlere “Vermeyeceğiz işte, onlar bizim!” demenin sırası geldi de geçiyor.
